Buurtschool Hart van Noord feestelijk geopend

Officiële start

Tijdens de startbijeenkomst zetten de drie bestuurders symbolisch hun handtekening onder de samenwerking, in aanwezigheid van wethouder Onderwijs Eelco Eerenberg. De wethouder prees de drie schoolteams die de afgelopen tijd intensief hebben samengewerkt: “Er is nagedacht over hoe we samen de beste school van de buurt kunnen worden, in plaats van een betere school dan de buren. Dat is een heel andere manier van werken en denken, waarvan ik hoop dat dit de norm voor Utrecht gaat worden.” Als feestelijke afsluiting van het officiële gedeelte zongen de leerlingen uit volle borst het gloednieuwe schoollied. Daarna begon het Startfestival, een dag vol sport- en spelactiviteiten. De dag is afgesloten met een brassband.

Figuurlijke muren

Al jaren werkten OBS De Panda (Stichting Openbaar Primair Onderwijs Utrecht), KBS De Zeven Gaven (Katholieke Scholenstichting Utrecht) en de Lukasschool (PCOU Willibrord) samen aan thema’s als ouderbetrokkenheid, talentontwikkeling en vreedzaamheid. Toch bleven het losse scholen, met elk hun eigen cultuur, gewoontes en leerlingen. Dalende leerlingaantallen in de wijk en het besef dat de kinderen grotendeels uit dezelfde buurt kwamen, gaven de doorslag om de figuurlijke muren af te breken en één school te worden, met één naam.

Een nieuw verhaal

‘We zijn tweeënhalf jaar geleden begonnen met gesprekken,’ vertelt Annelies. ‘Het eerste jaar met de bestuurders van PCOU Willibrord, SPO Utrecht en KSU en directeuren, de laatste 1,5 jaar met de teams en een projectleider. Het was belangrijk om een sterke, gezamenlijke visie te hebben waarop je altijd kunt terugvallen. Toen die eenmaal stond hebben we het traject vooral pragmatisch aangepakt.’

De directeuren van de drie scholen kozen voor gezamenlijke studiedagen, om met alle teams aan de nieuwe school te bouwen. Tussendoor bogen kleinere werkgroepen zich over thema’s als identiteit, een gezamenlijke pedagogische aanpak en de nieuwe organisatie. De uitkomsten deelden ze weer tijdens de volgende studiedag. Nina: ‘We moesten ons nieuwe verhaal schrijven, nieuwe rituelen bedenken en tegelijkertijd de sterke kanten van elke school behouden.’

Luisteren op het schoolplein

De samenvoeging vroeg veel van leerkrachten en ook van ouders. ‘Sommige ouders waren emotioneel of boos,’ vertelt Annelies. ‘Ze vreesden dat de school te groot zou worden. We hebben eindeloos gepraat en geluisterd -tijdens koffieochtenden, op het schoolplein –en hun zorgen benoemd. Dat hielp.’ Nina vult aan: ‘We hebben bewust ambassadeurs gezocht, juist onder de meer kritische ouders. Een moeder die eerst zorgen had, is nu razend-enthousiast en deelt dit met andere ouders.’

Drie namen op een briefje

Ook de leerlingen kregen een rol in het toewerken naar de nieuwe school. Kinderen uit de leerlingenraden maakten samen één mozaïekhart uit drie delen. Elk deel symboliseert een van de voormalige scholen.

Nina: ‘We hebben de klassen gemixt met leerlingen van alle drie de voormalige scholen. Kinderen mochten drie namen van klasgenoten, bij wie ze graag in de klas wilden komen, op een briefje schrijven. Wij beloofden ons uiterste best te doen om minimaal een van die drie namen te honoreren. Het was een megapuzzel, maar het is gelukt en de kinderen gaan vanaf dag één al goed samen. Wat dat betreft zijn ze een spiegel voor volwassenen.’

Elke religie heeft een plek

Een belangrijk uitgangspunt van Hart van Noord is het omarmen van diversiteit. Zo werkt de nieuwe school met een feestkalender waarbij elke religie één feestdag per jaar heeft. Natuurlijk voor alle kinderen en ouders. Ook is er een -tijdelijke- identiteitscommissie die bewaakt dat de kernwaarden zichtbaar blijven.

Sinds de eerste schooldag oefenen de leerlingen fanatiek het nieuwe schoollied dat ze tijdens de officiële opening en het startfestival op 18 september zullen zingen. ‘Zo leuk dat dat nu al door de gangen klinkt,’ zegt Annelies. ‘Ook dat verbindt.’

Honderden handjes schudden

‘De schaalgrootte is niet de uitdaging,’ zegt Nina. ‘De nieuwe schoolcultuur neerzetten wél. Dat doen we door gezamenlijke routines, afspraken en een sterk normatief kader: “Zo doen we dat hier”. Van rustig lopen op de gang tot respectvol taalgebruik – het geeft houvast én veiligheid voor kinderen, ouders en collega’s.

Annelies en Nina waren al gewend om elke ochtend en elke middag ieder kind met een handdruk te groeten. Dat willen ze blijven voortzetten, met ondersteuning van anderen, zoals de conciërge. Annelies: ‘We kenden elk kind bij naam. Met meer dan 300 nieuwe leerlingen erbij wordt dat een uitdaging, maar daar gaan we voor.’ Nina deelt dit streven: ‘Het mooiste moment was toen een nieuw jongetje tegen me zei: “U weet hoe ik heet”. Dat is precies wat we willen: ondanks de grootte een school blijven waar ieder kind wordt gezien.’